Een scheef huis, scheurt niet

In LandIdee augustus-september lees je over het bijzondere scheve huis dat niet scheurt. Ooit was het de legerbasis van Napoleon, diende het als bevoorradingsboerderij van kasteel Blitterswijck en lang was het de burgemeesterswoning van Meerlo. Hieronder een voorproefje op het artikel. 

,,Wil je een stukje Limburgse vlaai met een kopje kruidenthee?” Ingrid is het gewend om gasten te verwelkomen en onthaalt ze dan ook met veel warmte. Je voelt je haast een prinses wanneer je plaatsneemt op een van de mooie zitjes in het huis of in de tuin. Het lijkt alsof je in een Engels landhuis, maar ook op een Franse boerderij bent. ,,Het is een mix van beide”, lacht Ingrid. ,,Ik vind het huis op een Engels landhuis lijken, en de sfeer die ik eromheen heb gecreëerd, met de stokrozen en de kruidentuin, is wel wat Frans.”

Oude katrol

Op een mooie zomerdag  is het – met een zwembad in de tuin – zeker geen straf om te vertoeven in de ruime tuin van Huize Meerlo. Ook in huis is de natuur zichtbaar aanwezig, overal staan frisse zomerse boeketjes en kun je de zomer bijna ruiken. De geschiedenis van het Rijksmonument is leesbaar in de oude houten balken, kozijnen, deuren en oude krakende vloeren. Op zolder, de slaapkamer van Ingrid, hangt zelfs nog een grote houten katrol.

Zomer en winter koel

Door het gebruik van veel wit, in combinatie met de oude houten balken en vloer, oogt het huis sober en    straalt het rust uit. Door de kleine ramen en de dikke stenen muren is het op de bovenverdieping en zolder heerlijk koel. ,,Het is hier eigenlijk zowel in de zomer als in de winter goed qua temperatuur. De eetkamer is de enige plek waar we grote glazen deuren hebben: daar is het juist heel licht. Hier leven we dan ook vooral in de zomer, heerlijk!”

Het Witte Huys

Ruim elf jaar geleden kocht Ingrid het bijzondere monumentale pand samen met haar ex-man Edgar. Ze waren de eerste particulieren aan wie het huis verkocht werd. Het pand diende daarvoor als ambtswoning en stond destijds nog bekend als ‘Het Witte Huys’, simpelweg omdat de gevel van het huis wit geverfd was. Wie op internet zoekt, ontdekt dat het daar nog steeds bekend is als onder andere Het Witte Huys. Hoe het huis van zijn witte laag verflaag ontdaan werd, was een lang traject: ,,Drie maanden lang is mijn vader er iedere dag geweest en kwam ik elke dinsdag langs om alles door te spreken en om te zien hoe het verliep. Alle muren moesten gestuukt en geverfd worden en de kap geïsoleerd. Daarnaast moest het appartement haast helemaal opnieuw opgebouwd worden. Achteraf was het een enorme klus. Toch is in bijna drie maanden gelukt en zijn we in mei verhuisd. Door welkomstbrieven van de buren en een fles champagne die op ons stond te wachten, voelden we ons direct welkom in Meerlo.”

Dit was nog niet het einde van de verbouwing, Ingrid heeft maar kort in het ‘Witte Huys’ gewoond. Benieuwd naar het hele verhaal? Je lees het in LandIdee augustus-september.

Tekst: Lisa Verdoorn-Middelkoop
Foto’s: Ton Bouwer – www.moonshineweb.eu
Styling: Monique van der Pauw