Gevlochten schuttingen van wilgentenen zijn al zo oud als de spreekwoordelijke weg naar Rome en nu zijn ze weer helemaal terug. Niet alleen een schutting van wilgentenen, ook een afscheiding van wilgentenen bij een zitje of een wilgentenen omheining langs de border is heel aantrekkelijk!
Steek de wilgentenen rechtop in de grond. Na korte tijd lopen de takken uit, de zijscheuten vlecht je in, zo ontstaat er een levende groene wand. Op deze manier kun je ook een schutting van wilgentenen in een ruitpatroon vlechten; je steekt de twijgen dan op enige afstand van elkaar schuin in de grond waarbij je ze direct om en om invlecht.
In een horizontale schutting worden de wilgentenen zonder contact met de grond verwerkt, soms samen met andere houtsoorten. De tenen lopen op deze manier niet uit; zo’n omheining is dus echt een houten constructie. De staanders zijn vaak stevige palen, bijvoorbeeld van kastanjehout.
Graaf een geul van 30 centimeter diep. Neem vervolgens wat dikke wilgentakken en sla die om de meter in de grond tot de gewenste hoogte. Hoe dieper in de grond, hoe steviger de constructie. Je kunt als staanders natuurlijk ook palen van ander hout kiezen. Tussen de dikke staanders komen dunnere tenen, hoe dichter ze bij elkaar staan en hoe steviger ze zijn, des te sneller zal er een dichte groene muur ontstaan.
Voor meer structuur in je schutting van wilgentenen en om straks nieuwe scheuten te kunnen bevestigen, vlecht je ook horizontaal wat dunne tenen door de schutting. Geef na het dichtgooien van de geul flink wat water. Zolang de stammen nog niet gesetteld zijn, en in langere droge perioden moet je water blijven geven. Zodra de eerste scheuten verschijnen, verwerk je ze in de constructie. Blijf dit zeer regelmatig doen, want anders zal het niet lang duren voor de levende schutting van wilgentenen in een woekerende heg verandert. Kleinere constructies houd je met een takkenschaar in toom, grotere met een heggenschaar. Snoei ook weer niet te veel, want hoe meer je snoeit, hoe meer de twijgen zich zullen vertakken.
De ideale plek voor een levende schutting van wilgentenen is vochtig, zonnig en vooral niet te krap. Verse wilgentenen zijn verkrijgbaar van half december tot half april. Dit is de ideale periode om een schutting te maken, want vers gesneden zijn ze het best buigbaar.
Naast een schutting van wilgentenen is de omheining voor kruiden- en groenteborders een echte klassieker. Deze borderomheiningen zijn gewoonlijk tussen de 20 en 40 cm hoog en hebben een natuurlijke uitstraling. Om letsel te voorkomen eindigen zowel de hoekpaal als de verticale takken op dezelfde hoogte als het vlechtwerk. De verhoogde bakken zijn ideaal, want ze beschermen tegen erosie door wind en heftige regen.
Een lage omheining van wilgentenen loopt langs het pad in het gazon en begrenst de border. In de zomer verdwijnt de omheining bijna volledig onder de rijk bloeiende vaste planten.
Met wilgentenen kun je plantenbakken, plastic potten en zelfs composttonnen decoratief bekleden. Dat dit fraaie vlechtwerk tuinafval herbergt, ontdek je pas als je heel goed kijkt.
Een eigen huis met een prachtige tuin is voor velen een droom. Maar hoe beïnvloedt…
Dit voorjaar gaat TuinSeizoen naar de prachtige steden Porto en Lissabon in Portugal. We beginnen…
Nu de dagen korter worden en de temperatuur daalt, komt de tijd om de tuin…
Wil jij de taart op de cover van LandIdee 09 2024 namaken? Gebruik dan het…
Tijdens een koude winternacht dwarrelen ze naar beneden en bedekken ze de wereld met een…
Ontdek de charme van de Cotswolds. Deze reis neemt je mee naar het Hart van…
View Comments