Al zo’n twintig jaar graast er een kudde Schotse Hooglanders in het gebied van de Veluwezoom. Dit imposante koeienras kan zich uitstekend zelf redden.

Sinds 1982

Om meer variatie in de natuur te brengen loopt er al sinds 1982 een kudde Schotse hooglanders op de Veluwe rond. Door hun manier van begrazen ontstaan allerlei kleine verschillen in het terrein, waar zich weer andere plant- en diersoorten kunnen vestigen.

150 Schotse Hooglanders

De populatie Schotse Hooglanders bestaat uit zo’n 150 dieren. In de winter zoeken ze met hun neus onder de sneeuw naar het laatste gras, dat ze blootleggen door met hun sterke koppen heen en weer te zwaaien. Hun dikke vacht beschermt ze tegen de winterkou. Ze kunnen zich uitstekend zelf redden, ook hun kalfjes brengen ze probleemloos zonder hulp ter wereld.

Verkoeling

In de zomer zoeken Schotse Hooglanders graag verkoeling, dan zie je ze pootje baden in beken en plassen. Over het algemeen zijn deze imposante dieren vriendelijk, maar hou toch maar liever afstand. Laat ze niet schrikken, dus maak niet teveel geluid en loop niet tussen de kudde door.

Gezinsuitbreiding

Schotse Hooglanders zijn allang geen onbekenden meer in onze contreien. Dit runderras met zijn lange haren en lange horens wordt ingezet in natuur- en recreatiegebieden als grazers. De runderen hebben weinig zorg nodig en zijn ook niet bepaald agressief, mits je ze met rust laat natuurlijk. Ook als ze kalfjes hebben, kun je beter uit de buurt blijven. En kalfjes hebben ze veelvuldig; een koe wordt gemiddeld achttien jaar en in die tijd kan ze wel 15 kalfjes krijgen. En dat met een draagtijd van ongeveer tien maanden.

Een bepaalde paartijd hebben Schotse Hooglanders niet, maar de meeste kalfjes worden toch wel in het voorjaar en de zomer geboren.