Wie bij Annemoon van Steen binnenstapt, kan er niet omheen: haar liefde voor de natuur. Verschillende wanden van haar honderd jaar oude Utrechtse woning worden gesierd door zelfgemaakte prints en overal zie je bloemetjes, blaadjes en bijtjes. In LandIdee augustus-september leidt ze ons rond door haar huis. Hier geven we je alvast een voorproefje.

Op de wachtlijst

Er klinkt het geluid van een claxon, een auto komt de straat in de verte binnenrijden. Hij komst steeds dichterbij en verdwijnt onder het huis van Annemoon. Boven een poort naar de Semarangstraat woont zij samen met haar partner in dit authentieke huis uit het begin van de 20ste eeuw. Elf jaar geleden zocht Annemoon een leuke woning in Utrecht. Ze stond al een jaar of zes op de wachtlijst voor een sociale-huurwoning en mocht dit pand bezichtigen. Toen ze er aankwam, trof ze een ware bouwval aan. ,,Gaten in de muren, achterstallig onderhoud… De woning was een puinhoop. Ik denk dat iedereen die hem voor mij bezichtigd heeft het simpelweg niet zag zitten om dit te verbouwen en aan te pakken.’’

Bijzondere woning

Annemoon, die met haar werk als decorbouwer in die tijd flink wat kluservaring had opgedaan, was niet vies van een schilder- of opknapklus en zag het wel zitten om de woning op te knappen. Ze stond voor het raam, in wat later haar werkkamer zou worden, en keek uit over de Utrechtse Semarangstraat. Een auto kwam richting het huis rijden en verdween er zo onderdoor. ,,Ik dacht ineens: dat is toch bijzonder. Dit huis is gebouwd op de poort naar dit wijkje, de auto’s rijden er zo onderdoor. Waar vind je nu zoiets?” Ze hoefde dan ook niet lang na te denken en tekende het contract.

Zelf opknappen

Wat volgde was een periode van twee jaar, waarin Annemoon het huis stukje bij beetje opknapte. ,,Er zaten hele lelijke donkere deuren in het huis. Misschien was het in die tijd mode, maar ik vond het niet mooi’’, vertelt Annemoon, terwijl ze naar de lichte deur met glazen ruitjes van haar werkkamer wijst. ,,Een vriendin vertelde dat zij ook van die donkere deuren had, maar dat ze erachter was gekomen dat die dichtgetimmerd waren en dat daarachter de mooie originele deuren schuilgingen.’’ Annemoon nam de proef op de som en probeerde de houten planken van haar deuren af te krijgen, en met resultaat. Ook bij haar kwamen de originele deuren tevoorschijn.

Oog voor het oude

Het huis heeft veel authentieke elementen, zoals de genoemde deuren, maar ook de trappen en de lambrisering op de muren. Voor Annemoon stond centraal dat deze elementen behouden moesten blijven. Verder moest het huis licht en fris worden. Daarom koos ze voor lichte muren met hier een daar een frisse groene kleur op de muur.

Dit artikel is afkomstig uit LandIdee augustus-september 2018

Tekst: Janouk Vermaas
Beeld: Henny van Belkom